Historia

sobota, 5 lipca 2014

Wojownicy galijscy

Celtowie byli bardzo starą kulturą, zaczęła się ok. 1000 p.n.e. Ich potęga militarna pomogła im pokonać prawie całą Europę. Pierwsi Celtowie przybyli z Wielkiej Brytanii, a chwilę potem zaczęli podbijać. Bardzo ważną rolę w walce odgrywał miecz: najpierw brązowy (był wtedy bardzo słaby), potem żelazny. Znany był z długości, co dawało mu przewagę w bitwie, ale, podobnie jak brązowy, często się wyginał. Celtowie, zwani popularnie Galami, w przeciwieństwie do Rzymian używali płaskich tarcz, które były bardzo nieodporne na oszczepy i strzały. Walczyli oni nago, przerażając wroga wrzaskiem, długimi mieczami oraz brutalnością. Włócznia była mimo wszystko najczęściej używanym orężem, zbyt długim, co powodowało bardzo dużą nieporęczność tego narzędzia.Wojownicy nacierali w szyku zwartym wystawiając włócznie, skierowane w stronę wroga. Niestety, gdy ta "falanga" w bitwie zbliżyła się do Rzymian, zostawała niszczona przez oszczepy, a legioniści z łatwością zabijali rozproszonych wojowników. Celtowie cenili uzbrojenie i wygląd, do ubrania i broni bogatego Celta należały: buty, spodnie, tunika, skórzany pas, miecz z pochwą, kolczuga lub pancerz, koszula, peleryna, owalna tarcza, oszczepy, włócznia, hełm i różnego rodzaju ozdoby. W większości wojownicy ozdabiali swoje hełmy rogami (Wikingowie nie byli pierwsi), ozdobnymi sznurami, figurkami zwierząt i orłów. Miało to nie tylko cele ozdobne, lecz także religijne, ponieważ dzik i orzeł były w Galii zwierzętami świętymi.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz