Krassus

Marcus Licinius Crassus (Krassus)  finansator Cezara, wielki wódz i polityk, znany jako pogromca Spartakusa, zbiegłego niewolnika, który przewodził jednym z największych buntów niewolników w historii. Był okrutny, bo po pokonaniu Spartakusa, kazał ukrzyżować kilka tysięcy jeńców, wzdłuż Via Apia, pierwszej drogi rzymskiej. Jako prawdopodobnie najbogatszy człowiek ówczesnego świata wszedł, wraz z Pompejuszem i Cezarem, w skład I triumwiratu w 60 p.n.e. W 55 p.n.e. ponownie Krassus wraz z Pompejuszem objęli konsulat, po czym ten pierwszy otrzymał namiestnictwo Syrii na 5 lat, oraz nadzwyczajne pełnomocnictwa dla prowadzenia wojny z Partami. Atak na Partię (spowodowany zazdrością i chęcią wielkiego bogactwa) był wielkim błędem. w 53 p.n.e. doszło do bitwy pod Karrami (Carhae) w wyniku której Krassus został zabity, oraz jego syn, Publiusz.